AMASYA ligt op de weg van Hattuşa naar de Zwarte Zeekust,
in een nauwe vallei geflankeerd door steile rotsen, rondom een rustig stromende rivier (de rivier de YESIL IRMAK).
Een plaats die ook al door de Hittieten werd bewoond,
maar vooral belangrijk werd net voor onze jaartelling toen het een onderdeel werd van het Koninkrijk Pontus.
De graven van hun leiders zijn uitgehakt in de rotsen boven de stad.
Mooie houten huizen uit de Ottomaanse tijd sieren de oevers met
aan de noordkant van de rivier de nauwe straatjes met terrasjes en historische hotels,
de
historische alçak köprü
verbindt beide oevers midden in de stad.
Onder de Hittieten heette AMASYA Hakış en de Yeşil-ırmak rivier heette toen de Iris (de naam van
de boodschapper van de dageraad). Voor de Grieken betekende deze rivier de grens van de bekende
wereld; daarachter waren er alleen Amazones, Scynthianen en andere barbaren.
Volgens legende is de stad gesticht door Amaesis, koningin van de Amazones.
In de 4e eeuw vC is deze plek veroverd door Alexander de Grote.
Later werd Amaseia de hoofdstad van een zelfverklaard Pontisch-Perzisch koninkrijk, een satrapie.
De omgeving is een schatkamer van bijzondere vondsten, maar het lokale museum is vooral beroemd vanwege de 14de-eeuwse mummies
die er worden tentoongesteld. Het zijn de enige Turkse en islamitische mummies ter wereld.
Amasya is in zekere zin de geboorteplaats van de geografie. Strabo (64 v.Chr. - 24 n.Chr.)
kwam uit een rijke familie en kon zijn jongensdroom waarmaken; de wijde wereld ontdekken en beschrijven.
Net als Herodotus wilde hij zoveel mogelijk met eigen ogen zien en reisde van Toscane tot Egypte, van Marokko tot Ethiopië.
Zijn Geografica is nog altijd één van de belangrijke bronnen voor onze kennis van de oudheid.
Maar hoe beschreef hij zijn eigen stad?
Mijn stad ligt in een grote, diepe vallei, waar de rivier de Iris doorheen stroomt.

De stad is ook beroemd om zijn appels.
Recent werd er een 2000 jaar oude mozaiek opgegraven met een appelboom. Amasya kan dus bogen op een lange traditie in de appelteelt.
De appel komt oorspronkelijk uit Azië maar werd voor het eerst gecultiveerd in Anatolië.
Amasya is in miniatuur nagebouwd zoals de stad eruitzag in 1914.
Dit kleine museum zit in een van de bijgebouwen van de Sultan Beyazıt II Camii.
De provincie SAMSUN bestaat voor een groot deel uit de uitlopers van het Pontische gebergte, met vlakten aan de kust,
bij de monding van de rivieren Kızılırmak en Yeşilırmak. De Akdağ met 2062m is de hoogste top.
Belangrijk is hier de tabaksteelt.
Op 19 mei 1919 kwam ATATÜRK vanuit Istanbul per boot met aantal medestanders in de stad SAMSUN aan.
Hiermee gaf hij de aanzet voor de latere
Turkse Onafhankelijkheidsoorlog.
De KURTULUŞ YOLU
is de weg waar de Onafhankelijdsoorlog op 19 mei 1919 begon en die loopt van SAMSUN richting AMASYA.
Aan de zeekant in het Amazones-themapark staan een groot standbeeld van een vrouwelijke
(een Amazone)
en
een mannelijke krijger met twee bouwwerken in de vorm van hurkende leeuwen.
Tütün Iskelesi
Dit is de aanlegplaats waar op 19 mei 1919 Atatürk en de Jonge Turken aan land kwamen met de SS Bandırma.
SS BANDIRMA
In een park bij de haven iets verder oostwaards ligt een replica van de stoomboot de Bandırma.
ORDU
De stad ORDU / ALTINORDU heeft gezellige winkelstraten en een kabelbaan naar de 500m hoge berg de BOZTEPE.
Het symbool van de stad is de hazelnoot en dat is niet voor niets. 75% van de wereldproductie komt hier uit de omgeving van ORDU.
De vruchtbare valleien zijn van top tot teen bedekt met boomgaarden. De traditie gaat terug tot de prehistorie.
De hazelaar was waarschijnlijk één van de eerste bomen die door de mens gecultiveerd werd.
In de zomer liggen overal op de bodem de hazelnoten te drogen.
Giresun ligt aan de kust aan de voet van een eeuwenoude citadel. De stad heette vroeger Kerasus en
hierin herkennen we het woord kers. Hier werd voor het eerst in de geschiedenis de kers gecultiveerd.
Het is opvallend dat de kers in deze streek ook als groente gegeten wordt, meegebakken in traditionele gerechten.
Het vissershaventje van Giresun is een fotogenieke verzameling gebouwtjes.
Giresun heeft ook nog een andere attractie, het Eiland(je) van
de Amazones.
De Amazones, de mysterieuze vrouwelijke strijders,
zouden er een tempel voor de oorlogsgod Ares hebben gebouwd.
Toen Jason en de Argonauten langs het eiland voeren, op weg naar het Gulden Vlies, was het eiland al verlaten.
TIREBOLU
De Saint-Jean Kalesi uit de 13e eeuw vormt in TIREBOLU een citadel op een rotsachtig uitsteeksel. Het is gebouwd door de Genuezen.
Ook het vissershaventje van Tirebolu is een fotogenieke verzameling gebouwtjes.
Veel vissers hebben hun hutjes omgetoverd tot kleurrijke mini-huisjes met ankers, netten en bloempotten.
Vanaf de 9e eeuw vChr is TRABZON genoemd door historici zoals Homeros, Herodotus en Xenophon.
De naam verwijst naar de trapezevormige heuvel waarop de oorspronkelijke nederzetting lag en is afgeleid van Trapeza,
tafel in het Oudgrieks.
Het was ooit de hoofdstad van het Koninkrijk Pontus en het latere Keizerrijk Trebizonde.
Het was een belangrijke stop op de zijderoute.
Trabzon is een levendige havenplaats met een gezellige binnenstad.
In het centrum van Trabzon in de wijk Ortahisar is Trabzon gesticht, in 2 valleien onderaan de tafelberg.
(tussen deze valleien ligt de tunnel waarin een Aquarium gebouwd is) en waar in één vallei het
ZAĞNOS Paşa
Park gemaakt is.
Deze vallei ligt ten noorden en zuiden van de Zağnos Paşa brug (gebouwd in 1467),
naast de hoge rotsen en muren van de citadel. Deze burcht staat op de tafelberg, op klippen van wel 50 m hoog.
Aan de noordelijke kant staat het moderne gemeentehuis van TRABZON.
Aya Sofia Kilisesi Müzesi in Trabzon
ATATÜRK KÖŞK
Het SÜMELA klooster ligt 40km ten zuiden van TRABZON.
In de provincie RIZE wonen nog vele
Laz.
Vijf bergen hebben toppen boven de drieduizend meter hoogte. De Kaçkar met 3.937 m is de hoogste.
Het klimaat is mild met geen te hete zomers maar de winters kunnen vooral in de bergen bitterkoud zijn en
er valt het hele jaar door veel neerslag, vooral op de hoogten. Hier valt de meeste regen van Turkije.
De thee productie
in deze provincie is een belangrijke bron van inkomsten maar
ook
kiwis worden hier in veelvuldig gekweekt.
De Provincie Rize groeide uit tot de grootste producent voor de binnenlandse theeconsumptie en
Turkije werd een van de grootste theeproducenten ter wereld.
De hoofdvestiging van de staats theefabriek ÇAY-KUR zit hier en er worden ook rondleidingen verzorgd.
De familie van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan is geboren in het dorp Güneysu 15km ten ZO van de stad RIZE.
Zij verhuisden naar de Istanboelse gemeente Beyoğlu waar hij in 1954 in de arme wijk Kasımpaşa is geboren.
De universiteit van de stad RIZE draagt zijn naam.
De stad RIZE is gegroeid tot een grote, dichtbevolkte, moderne stad met overal grote portretten van Erdoğan.
Rize kalesi,
de citadel boven de stad is in de 6e eeuw onder keizer Justinianus gebouwd op een natuurlijke heuvel.
De muren zijn tot 20 m hoog en anderhalve meter dik. Dit kasteel is in 1987 gerestaureerd.
Hier is een çay bahçesi (theetuin) met een prachtig uitzicht over de stad, de haven en de zee
en waar erg lekkere laz börek bij de koffie geserveerd wordt!
Traditioneel liepen de vrouwen vroeger gekleed in Rize bezi, van hennep (kenevir);
de stof van hennep wordt nog veel gebruikt.
PAZAR (dit betekent eigenlijk markt of zondag) is het plaatsje tussen RIZE en ARTVIN waar in 2022 een nieuwe luchthaven is gebouwd.
Vlakbij de vissershaven staat de toren KIZ kulesi die in de 13e eeuw tijdens het Griekse Rijk van Trebizonde,
gebouwd is voor koningin Tamar van Georgië.
De weg kronkelt vanaf ARDEŞEN aan de Zwarte Zee langs de FIRTINA rivier 40 kilometer tot ÇAMLIHEMŞIN dorp en
gaat dan verder richting ŞENYUVA en ZIL KALE of de AYDER yayla (hoogvlakte).
Een gebied met fraaie natuur, een mooi wandelgebied, veel
bruggetjes en op sommige plaatsen ook veel toeristen....
Typisch zijn de kabelbanen die je hier maar ook later in de provincie ARTVIN veel ziet.
Zij worden aangedreven door middel van een lier en een katrol op elektriciteit of met mensenkracht.
Hiermee worden goederen, en ook wel mensen, over rivieren en de hellingen omhoog getransporteerd.
ZIL KALE
Al van kilometers ver is dit slot zichtbaar.
Het staat trots boven de vallei van de FIRTINA rivier op een dichtbeboste rotskaap van 1.130 m hoogte.
Al in de 3e eeuw vChr zou hier een eerste (waarschijnlijk houten) fort zijn gebouwd.
Later werd het een handelspost op een alternatieve weg voor de toenmalige Zijderoute tussen de ZWARTE ZEE en BAYBURT / ERZURUM.
Het kasteel bestaat uit dikke buitenmuren, middelste muren en het binnenste kasteel en biedt een mooi uitzicht
op de vallei en de ongerepte natuur.
AYDER YAYLASI
AYDER is de hoogst gelegen permanent bewoonde nederzetting in het district ÇAMLIHEMŞIN en ligt op een hoogte van 1250 tot 1350m.
Het dorp strekt zich uit over een tweetal kilometer van west naar oost.
Dertig jaar geleden waren hier alleen een paar eenvoudige pensions en was dit een klein dorp met rustieke blokhutten en een warmwaterbron.
Daarna ontwikkelde het toerisme zich snel en sindsdien komen er busladingen met toeristen,
niet alleen Turken maar ook uit andere delen van de wereld.
De bevolking houdt jaarlijks in de zomer een festival met horon-dans en andere lokale cultuur.
Men komt dan samen op het grote grasveld in het dorp met wijn, tulum (doedelzak), ney (fluit), vrouwen in kleurrijke lange rokken en mooie hoofddeksels,
stierengevechten (gevecht tussen twee stieren), geweerschoten in de lucht enz. enz.
SÜRMENE is vermaard als centrum voor de vervaardiging van messen.
En hier bevindt zich ook de
MEMIŞ AĞA KONAĞI
MEMIŞ AĞA was een belangrijke grondeigenaar in deze streek
die in 1856 deze konak liet bouwen.
Tegenwoordig is dit een museumachtig koffie- en eethuis met souvenirwinkel.
De Provincie ARTVIN is een mooi gebied met steile valleien van de ÇORUH rivier en de bijrivieren ervan.
Daarrond
liggen hoge bergen van de Kaçkar-, Karçal- en Yalnızçam-ketens. De toppen reiken tot 3900 m
hoogte.
Er zijn meerdere bosgebieden die nationale parken zijn geworden.
De ÇORUH rivier komt vanaf het Noorden langs MURATLI naar BORÇKA.
Dit gebied ligt in het uiterste noordoosten van Turkije en grenst aan Georgië.
De rivier was hier vroeger een wilde stroom maar is door de MURATLI stuwdam nu veel rustiger
met een stuwmeer waarin een minaret en een fabrieksschoorsteen nog boven het stille water uitsteken.
Iets zuidoostelijk hiervan is een natuurgebied (het enige biosfeerreservaat van Turkije) met de naam MAÇAHEL.
In de MAÇAHEL vallei liggen 18 dorpen,
zes hiervan zijn Turks en twaalf dorpen liggen in Georgië.
Acht van deze dorpen zijn door de sneeuw ruim vier maanden per jaar afgesloten van de buitenwereld.
Turkse dorpen in dit gebied zijn o.a. : Camili en Maral.
In deze provincie zijn meerdere
stuwdammen gebouwd.
Om deze reden worden er nieuwe wegen hoger gelegd en nieuwe tunnels gegraven.
Er zijn ook enkele mijnen. Bijenteelt zorgt voor veel honing. De landbouw levert thee, hazelnoten, kiwi's,
olijven, citrusvruchten en mais.
En de laatste jaren is er een nieuw product bijgekomen, de oesterzwam die sinds 2022 nu 15km ten Zuiden van ARTVIN in een verlaten 300m lange tunnel
worden gekweekt.
Een lokaal gebruik zijn de stierengevechten. Niet met toreadors of zo, maar gevechten tussen stieren
onderling.
Deze provincie heeft een Georgische geschiedenis. Uit die tijden zijn nog enkele zeer oude kerken
en kloosters over gebleven.
De meeste bewoners zijn etnische Turken, maar er zijn ook veel Laz.
ARTVIN stad ligt tegen een bergwand van de vallei van de ÇORUH rivier.
De benedenstad met het hotel VILLA DA ligt aan de rivier op ca 200 m boven de zeespiegel,
het centrum op 345m en de yayla (hoogvlakte) boven de stad op ca 1.200 m hoogte.
Hoog boven ARTVIN staat een ATATÜRK-standbeeld
van 22 meter hoogte. Het is het grootste ATATÜRK-standbeeld ter wereld.
Naast het standbeeld
zwaait een Turkse vlag van 216 m2 aan een mast van 60 m hoogte.
Verder ligt er hier boven ARTVIN een nationaalpark HATILA met veel aandacht voor de plaatselijke LADIN boomsoort.
Ook is er een uitzichtsterras waar de ligging van ARTVIN aan de ÇORUH bewonderd kan worden.
De stad OLTU is bekend om de zwarte OLTU-steensoort en om de OLTU CAĞ KEBAB
een speciale döner-soort die horizontaal boven een houtskoolvuur bereid wordt.
De Oltu-steen wordt in de omgeving van OLTU gevonden.
Het is een fossiel zwarte boomhars waarvan sieraden worden gemaakt.
Dit vulkanische glas is ook bekend als zwarte amber of obsidiaan; een ander woord is git
(waar het woord gitzwart vandaan komt).
Het Kasteel van OLTU dateert oorspronkelijk van ongeveer 1.000 vChr.
In de middeleeuwen is het kasteel door de Georgiërs vernieuwd.
Ook staat hier een Russische kerk uit 1877.
De weg ten Noorden van OLTU is bekend door de wonderlijk gekleurde bergen.
Ten noorden van OLTU aan de rivier de OLTU is
het kerkje van İŞHAN
te bewonderen.
50km ten noorden van de stad TORTUM ligt het TORTUM meer vlakbij het stadje UZUNDERE.
10km ten zuiden van UZUNDERE liggen
de kerkjes van HAHO
en van ÖŞKVANK.
Langs het TORTUM meer is een restaurant/uitkijkpost gemaakt en in 2022 is er een tunnel gereed gekomen,
waardoor het verkeer dat hier op weg van ARTVIN naar ERZURUM voorbijkomt, niet meer over een hoge bergpas hoeft te gaan,
wat vooral in de sneeuwrijke winters erg prettig is.
Het TORTUM meer is een stuwmeer waarvan de stuwdam aan de noordzijde ligt bij de TORTUM waterval.
De regio KARS behoorde gedurende vele eeuwen tot Armenië en later van 1878 tot 1920, was deze regio Russisch.
De stad KARS ligt op 1750m hoogte en de straten zijn aangelegd in roostervorm, met brede trottoirs. Het Russische straatbeeld komt
door de Russische periode toen ten zuiden van de citadel ruime lanen
met soms bomenrijen en pastelkleurige of zwarte stenen gebouwen kwamen met frontons in stuc en huizen met hoge vensters.
Opvallend in Kars zijn de vele winkels met het gemengde aanbod van
honing en kaas. Er is ook de zogeheten gravyer (fonetische gruyère) waarvoor er hier ook een museum is gebouwd.
Kars staat niet alleen bekend voor kaas en honing. In een aantal restaurants kan ook gans gegeten worden.
In het noordwestelijke deel van de stad bij de KARS rivier aan de basis
van de heuvel met daarop het fort, bevinden zich de gebouwen met het grootste historische belang voor
Kars.
De KARS Kalesi staat op 1.800 m hoogte op een
basaltheuvel. De citadel biedt een sombere aanblik.
Oorspronkelijk was dit Oerartisch. De Kale kent een 2.000 jaar lange geschiedenis.
Een echt bijzondere plek voor een glaasje thee, Turkse koffie of frisdrank is het theehuis in deze kale
waar de bezoeker bovendien kan genieten van een uniek zicht op de stad.
Aan weerskanten van de
TAŞKOPRU of MURAT köprüsü (brug)
over het bruine water van de KARS rivier
zijn de koepels van 3 historische hamams te zien.
Voor het Namık Kemla Evi staat een rij borstbeelden.
Het stationsgebouw (KARS GARI) is destijds door de Russen gebouwd in Baltische architectuur met zwarte
gehouwen steen.
Vroeger reden hier stoomlocomotieven. Hiervan is er eentje opgesteld naast de perrons.
Hier heeft de DOĞU EKSPRESI zijn eindstation, de speciale toeristen-trein die reizigers swinters
eens per dag vanuit ANKARA via KAYSERI, SIVAS, ERZINCAN en ERZURUM over
ca. 1.300 km langs mooie gebieden waar geen wegen maar alleen een treinspoor ligt, in meer dan een etmaal hierheen vervoert.
In het stadje SELIM, even ten zuiden van KARS, heeft de stationschef,
het gebied rond het (nu niet meer gebruikte) station omgetoverd tot een groene oase.
De hoogste bergen van de Provincie ERZURUM heten Mescit (3239 m), Dumlu (3169 m) en Ejder (3124 m);
de laatste staat bekend als
PALANDÖKEN).
In de wijk PALANDÖKEN, op 10 km ten Zuiden van ERZURUM, ligt een skicentrum (het grootste van Turkije met 24 pistes en een skischans) voor alpineskiën en snowboarden;
er is ook infrastructuur voor biatlon, schaatsen, shorttrack, curling, langlaufen enz. en er zijn meerdere grote hotels.
Het skiseizoen duurt van november tot mei en dit gebied is erg gewild door de lichte poedersneeuw.
Destijds is er de Winter Universiade 2011 gehouden. De basis ligt op 2.200 m en de top is op 3.176 m.
In PALANDÖKEN staat ook de ATATÜRK-universiteit
(gevestigd in 1957); deze bleef jarenlang de enige universiteit in
Oost-Turkije.
Een belangrijke bron van inkomsten en economische activiteiten is te danken aan deze universiteit,
die een van de grootste van Turkije is met ongeveer 100.000 studenten.
De grote studentenpopulatie met soms liberaal denkende modernistische studenten beweegt zich tegenover
het brede conservatisme in deze zeer religieuze stad.
Bij de universiteit is een ijsmuseum(pje) gemaakt : het ATABUZ MUZESI en CAFE;
normaliter is het alleen op doordeweekse dagen geopend.
De bodem is droog; maar hier zijn ook de Eufraat en de Tigris, die vanhier naar de Perzische
Golf stromen en de rivier de ARAS loopt vanhier langs ANI naar de Kaspische Zee.
De winters kunnen hier bitterkoud zijn, zeker op de bergtoppen: Coşkun heeft tijdens zijn studie hier snachts een temperatuur van -40 meegemaakt.
Daartegenover
kunnen de zomers flink warm zijn.
ERZURUM was eeuwenlang belangrijk door de ligging op de handelsroute tussen Europa en het Oosten,
via TRABZON naar PERZIE en het Verre Oosten. Vandaag zijn ook het toerisme en de universiteit van belang.
Verder staat ERZURUM ook bekend omdat ze daar nog steeds een bijzonder en ouderwets soort suiker bij de thee gebruiken:
Ten Oosten van ERZURUM ligt nog een bekend skicentrum bij de plaats SARIKAMIŞ.
De Provincie ERZINCAN is dunbevolkt en ligt in een bergachtige streek.
Het klimaat in de provincies ERZURUM, ERZINCAN en SIVAS is soortgelijk, een echt landklimaat.
Door deze provincie stroomt de EUFRAAT. Een tiental stuwdammen zorgt voor hydraulische energie.
De hoogste berg is de AKBABA met een hoogte van 3.462m.
De stad ERZINCAN lag aan de zijderoute en er waren hier ook veel kastelen, kerken enz.
maar veel van die bouwwerken zijn door de talrijke aardschokken in de loop van de eeuwen verdwenen;
dit gebied ligt op een vrij actieve breuklijn; de laatste grote aardbeving was in 1993.
ERZINCAN ligt op 1185m hoogte en ligt ten noorden van de EUFRAAT/FIRAT. De weg van ERZINCAN naar ERZURUM loopt lange tijd naast de EUFRAAT.
Er is een lange traditie van metaalsmeden, maar op dit moment is het koperwerk het beroemdst.
Bekend is de tulum kaas die wordt gemaakt van rauwe melk die in een schapenvacht gewikkeld word.
De GIRLEVIK waterval ligt bij de Çağlayan-rivier, 29km zuidoost van ERZINCAN.
Het stadje TERCAN ligt halverwege ERZURUM en ERZINCAN en is een nogal anoniem stadje,
ware het niet dat hier enkele bijzondere oude monumenten van Mama Hatun staan;
deze Seltsjoekse prinses Mama Hatun was hier heerser rond 1191.
KAYSERI ligt in de gelijknamige provincie KAYSERI, in het midden van Turkije.
De regio rond KAYSERI wordt al duizenden jaren bewoond getuige neolitische nederzettingen in het gebied zoals
KÜLTEPE.
De
Hittieten hadden hier een belangrijke handelspost en zijn waarschijnlijk de stichters van de stad, onder de naam MAZAKA.
Onder die naam kreeg de stad bekendheid in de vroege oudheid, toen hij zich ontwikkelde tot een handelscentrum
op de kruising van de weg van de ZWARTE ZEE naar het zuiden.
MAZAKA fungeerde eeuwenlang als hoofdstad van CAPPADOCIË.
Daarna stond de stad tot de 11e eeuw bekend onder de naam Caesarea (ad Argaeum), waarvan de huidige naam afkomstig is.
Kayseri bevindt zich aan de voet van de berg de ERCIYES.
Deze berg heeft een hoogte van 3916 meter en is vanuit de hele stad te zien.
De ERICIYES heeft een skicentrum en szomers wordt er veel gewandeld/berg beklommen.
Behalve op doorreis naar de bekende toeristische attracties in CAPPADOCIË. wordt
de stad ook bezocht voor de historische monumenten in en rond KAYSERI.
De meeste bezienswaardigheden liggen in het centrum van de stad.
Naast vele musea is er ook de oude binnenstad bij de Cumhuriyet Meydanı met een ommuurd kasteel.
Hier bevindt zich o.a. de Sanatçılar Sokağı (kunstenaarsstraat), de Bedesten met de Halı Çarşı (tapijten bazaar)
en de Kadınlar Çarşı (vrouwen bazaar).
Historische winkels vindt men in de Kapalı Çarşı bij het Kasteel en de wat modernere winkels zitten in de Meydan.
Ook aardig om te zien is een moskee (vroeger de Meryem Ana kilise) die recent tot bibliotheek is omgebouwd.
Deze bibliotheek ligt vlakbij het kruispunt van de INÖNÜ Bulv. en de LALEZADE Cd. en
op deze rotonde staat een standbeeld van een kleitablet.
KAYSERI staat bekend om de KAYSERI
MANTI en PASTIRMA, waarvoor zelfs jaarlijks in de herfst een festival georganiseerd wordt.
2 restaurants zijn aanbevolen in KAYSERI
en
Ten noorden van KAYSERI ligt de luchthaven Erkilet, op 6km vanaf ons hotel.